– می دانید که در روش های حکومتی شیوه ای بنام دموکراسی یا حکومت مردم بر مردم وجود دارد.
– می دانید که در رویه های دموکراسی رأی اکثریت مردم که جامعه را تشکیل میدهند سرنوشت جامعه را معین می سازد.
– می دانید که در اینگونه جوامع مردم در دادن رأی آزادند و رأی خود را به کسانی میدهند که مورد قبول آنها باشند و بدانند که برای رفاه و آسایش آنها کار می کنند. پس باید بدانند که درحکومت مردم بر مردم رأی دادن وظیفه اساسی هر انسان اجتماعی است. انسانی که رأی ندهد به سرنوشت خود عملاً و بدون کوچکترین شکی بی علاقگی نشان داده است.
لابد می پرسید رأی چیست؟
رأی در حقیقت اجازه ای است که شما به فرد مورد نظر و اطمینان خود می دهید تا در مواقعی که گرفتن تصمیم مشکل است یا حضور افراد در یک محل برای تصمیم گرفتن میسر نیست کسانی که با رأی اکثریت انتخاب شده اند دور هم جمع شوند و تصمیم لازم را بگیرند.
پس تصمیم نمایندگانی که با رأی اکثریت انتخاب شده اند تصمیم کلیه کسانی است که به این نمایندگان رأی داده اند.
به عبارت دیگر نمایندگان رأی دهندگان حق دارند در باره مواردی که بموجب رأی به آنها اجازه تصمیم گرفتن داده شده است تصمیم بگیرند و رأی دهندگان موظفند تصمیمات آنها را محترم بشمارند و بموقع اجرا بگذارند.

این نمایندگان که با رأی انتخاب می شوند ممکن است در مقامات مختلف کار کنند. پس گفتن کلمه “نماینده” نباید فوراً شما را به یاد مجلس شورای ملی بیندازد. زیرا شما و امثال شما می توانید با رأی خود برای موارد متعدد نماینده معین کنید مثلا:ً
– می توانید نمایندگان خود را در شوراهای داوری برگزینید
– می توانید نمایندگان خود را در خانه های انصاف برگزینید.
– می توانید نمایندگان خود را در انجمن های شهر برگزینید.
– می توانید نمایندگان خود را در شوراهای منطقه ای آموزش و پرورش برگزینید.
– می توانید نمایندگان خود را در انجمن های روستا و شهر و شهرستان برگزینید.

حال که دیدید رأی دادن و انتخاب نماینده تا چه اندازه اهمیت دارد و در چه مواردی می توان نماینده انتخاب کرد باید بدانید که:
– مهمترین انتخابات، انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی و مجلس سنا است. زیرا:
– اگر در انتخابات محلی، سرنوشت منطقه ای کوچک یا گروهی کوچک را بدست نمایندگان می سپرید، در انتخابات این دو مجلس در حقیقت سرنوشت خود و فرزندان و نزدیکان و کشور خویش را بدست نمایندگان این دو مجلس می دهید.
– اگر تصمیمات شوراها یا انجمن های محلی در حدی است که برخی از مقررات محلی را دگرگون می سازد تصمیمات مجلس شورای ملی و مجلس سنا جنبه ملی و عمومی دارد و می تواند تحولات بسیاری را در اوضاع مملکت باعث شود.

از این رو به این دو مجلس در اصطلاح سیاسی، قوه مقننه می گویند یعنی قدرتی که قانونگزاری می کند و تصمیمات آن پس از توضیح شاهنشاه حکم قانون پیدا می کند و اجرای آن برای همه افراد مردم بصورت یک وظیفه قانونی در می آید. دولت که این تصمیمات را به مرحله اجرا می گذارد، قوه مجریه نامیده می شود. و مجموعه این دو قدرت وقتی همکاری نزدیک داشته باشند بصورت خدمتگزاران جامعه ای که آنان را برگزیده است در می آیند.
حالا که دانستید رأی دادن و انتخاب کردن یعنی چه باید بدانید که:
– رأی دادن و در انتخابات شرکت کردن یک وظیفه ملی، انسانی و واجب است.
* وظیفه ملی است زیرا هرکس که میهن و ملتش را دوست داشته باشد نمی تواند به سرنوشت آن بی اعتنا بماند.
* وظیفه انسانی است زیرا که انسان های یک جامعه متمدن باید در ساختن سرنوشت خود سهیم باشند.
* واجب است زیرا در مواقعی که فقط یک رأی می تواند عقیده ای را بر عقیده دیگر برتری دهد عدم شرکت در انتخابات و ندادن رأی ای بسا که حقانیت دسته ای را پایمال می سازد.
– رأی دادن اصولی دارد که رعایت آن کار انتخاب را سهل می سازد.
* در کشورهای دنیا برای آنکه چندگونگی رأی پیدا نشود افراد و دسته هائی که افکارشان بهم نزدیک است دور هم جمع می شوند و جمعیت هائی درست می کنند. این جمعیت ها اسم حزب، دسته، گروه، جمعیت، سازمان مجمع و امثال آن را برخود می گذارند.
* قبول عضویت هریک از این جمعیت ها برای اینست که با همفکران خود مشورت کنید و در هنگام انتخاب فرد یا افرادی که مورد نظر شما هستند متفقاً به آنها رأی دهید.
* عضویت در یک حزب یا جمعیت به تکروی و یک رویه فکر کردن خاتمه می دهد و اصل تفکر جمعی را که رمز پیروزی های اجتماعی و سیاسی است جانشین هرج و مرج در تفکر و انتخاب راه سیاسی می سازد پس در حکومت های دموکراسی اصل قبول عضویت دسته های سیاسی و احزاب امکان می دهد که مبارزات عقیدتی در مجرای صحیح قرار بگیرد.
– رأی دادن به همه ما امکان می دهد که ناظرین دقیق اجرای اصول عقاید خود باشیم.
* به این ترتیب با قبول عضویت یک جمعیت سیاسی ما در مسیر جزئیات برنامه های سیاسی آن قرار می گیریم.
* در صورت لزوم در مجامع عمومی یا جلسات مباحثه نظرهای خود را دقیقاً تشریح می کنیم تا در صورت درست بودن مورد استفاده و عمل قرار گیرد.
* در صورتی که نمایندگان یا گروهی از حزبی که ما عضویت آن را پذیرفته ایم از اصولی که با رأی عموم اعضاء به تصویب رسیده منحرف شوند ما خواهیم توانست با رأی ندادن مجدد به آنها و انتخاب کسان دیگر راهی را که خود دوست می داریم ادامه دهیم.
وقتی فکر رأی دادن و انتخاب کردن در نزد قومی رشد پیدا کرد و مردم دانستند که:
به بسیاری از آرزوهای خود در سایه دموکراسی می رسند نوعی علاقه به رعایت قوانینی که از سوی نمایندگان وضع می شود در آنها بوجود می آید و خود حامی و حفظ قانون خواهند شد و بدین گونه جامعه به رفاه کامل خواهد رسید دراین حال است که جامعه فرد یا افرادی را که در رأی دادن ها و انتخابات شرکت می کنند با چشم دیگری نگاه خواهد کرد زیرا:
– کسی که رأی ندهد خود را فردی مجزا و مستقل از جامعه می داند و پیداست که جامعه هم نسبت بیک انسان تک رو تعهدی نمی تواند داشته باشد.
– کسی که رأی ندهد وظیفه ملی، انسانی و واجب خود را انجام نداده است و جامعه میتواند نسبت به او به چشم یک انسان وظیفه نشناس نگاه کند.
– کسی که رأی ندهد از جمع دور افتاده است و نمی تواند همکاری و همفکری کامل و کافی برای بنای جامعه از خود نشان دهد.

آنچه در بالا گفتیم در باره رأی دادن و انتخاب کردن و انتخاب شدن بود، حالا لازم است بدانید که زن ایرانی سالیان دراز از این موهبت بزرگ محروم بود، یعنی:
تا پیش از انقلاب سفید ایران زن ایرانی حق انتخاب کردن و انتخاب شدن نداشت و در قانون در آنجا که محرومین از این حقوق را نام می برد متأسفانه در ردیف محکومین و محجورین کلمه نسوان نیز ذکر شده بود.
بدین گونه زن ایرانی عملاً حق حیات سیاسی و اجتماعی نداشت. این درست است که بیست و هفت سال پیش از انقلاب سفید در یک جهش مهم اجتماعی بند بردگی بدست توانای رضاشاه کبیر از پای زن ایرانی برداشته شده بود امّا برداشتن این بند گرچه لازم بود ولی کافی نمی نمود. یعنی:
– اگر 17 دی 1314 روز آزادی زن از بند حجاب بود.
– اگر 17 دی 1314 روز ورود زن به حیات اجتماعی بود.
-اگر 17 دی 1314 روز شکستن سد تبعیض درآموزش و کار و حرفه برای زن بود.
– اگر 17 دی 1314 روز ارزش نهادن بقدرت های خلاقه زن بود این را باید قبول کرد و باور داشت که:
– زن ایرانی بعد از آن تاریخ هم از لحاظ ایفای نقش قاطع خود در اجتماع هنوز عقب مانده بود.
– زن ایرانی بعد از آن تاریخ هم هنوزدر بند بسیاری از قوانین نادرست گرفتار بود.
– زن ایرانی بعد از آن تاریخ هم هنوز در بسیاری از مشاغل راه نداشت.
– زن ایرانی بعد از آن تاریخ هم هنوز فرصت بروز استعدادهای واقعی خود را پیدا نکرده بود. زیرا:
– زن از حق انتخاب کردن، انتخاب شدن و تصدی مقام های بالای دولتی و ملی محروم بود. انقلاب سفید ایران در اصل پنجم خود که اصلاح قانون انتخابات است برای رفع این تبعیض مقدماتی فراهم دیده بود و هنگامی که روز هشتم اسفندماه 1341 شاهنشاه آریامهر رهبر انقلاب سفید ایران حق شرکت در انتخابات و تعیین سرنوشت را برای زنان که نیمی از جمعیت مملکت را تشکیل می دهند اعلام فرمودند بیکباره افقی دیگر در پیش چشم همه گشوده شد زیرا
– روز هشتم اسفند 1341 زن ایرانی حق انتخاب کردن پیدا کرد.
– روز هشتم اسفند 1341 زن ایرانی حق انتخاب شدن پیدا کرد.
– روز هشتم اسفند 1341 زن ایرانی حق قدم نهادن به حیات سیاسی و اجتماعی را یافت.
– روز هشتم اسفند 1341 زن ایرانی حق استفاده از تمام قدرت خلاقه خویش را بدست آورد.
بدین گونه بدست رهبری خردمند و به یاری انقلابی ملی و اصیل قانون انتخابات اصلاح شد.
– اکنون در متن قانون انتخابات در فصل دوم در زیر شرایط انتخاب کنندگان در ماده دهم می بینیم که نوشته شده است:
بند 1 ماده 10- این قانون بموجب ماده واجده مصوب سال 1343 حذف شده است. این همان بند اولی است که به پای زن ایرانی بندی نهاده بود و او را از انتخاب کردن محروم می داشت.
– در متن همین قانون در فصل سوم در شرایط انتخاب شوندگان می بینیم که بند دوم از ماده سیزدهم قانون انتخابات نیز حذف شده است و ابن همان بندی است که زن ایرانی را از انتخاب شدن منع می کرد.

بدین گونه اکنون دیگر شما حق دارید که انتخاب کنید و انتخاب شوید. حالا زن ایرانی می تواند:
– در شوراهای داوری انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد.
– در خانه های انصاف انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد.
– در انجمن های روستا، شهر و شهرستان انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد.
– در شوراهای منطقه ای آموزش و پرورش انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد.
– در مجلس شورای ملی انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد.
– در مجلس سنا انتخاب کننده و انتخاب شونده باشد. درنتیجه حیات سیاسی و اجتماعی او دگرگون شده است.

حالا که این ها را دانستید باید این نکته ها را هم درمورد انتخابات دو مجلس بدانید:
– چه کسانی می توانند رأی بدهند و انتخاب کنند؟
– چه کسانی حق دارند انتخاب شوند؟
– تعداد نمایندگان هریک از دو مجلس چقدر است؟
– انتخاب چگونه صورت می گیرد؟
– در روزهای رأی گیری شما چه وظایفی دارید؟
انتخابات مجلسین را از آن جهت مثال می آوریم که مهمترین نوع انتخابات سیاسی و اجتماعی است. دانستن این کلیات درمورد انتخابات دو مجلس ضروری است.

عده نمایندگان مجلسین چقدر است؟

عده نمایندگان مجلس شورای ملی به نسبت هر یکصد هزار تن یک تن است یعنی هرچند سال یکبار براساس آمار رسمی و جدول حوزه های انتخاباتی که از طرف وزارت کشور منتشر می شود هر صد هزار تن یک نماینده انتخاب می نمایند تا مردم هر منطقه که جمعیت آن به صد هزار نفر رسیده است حق انتخاب یک نماینده داشته باشند. تمام نمایندگان مجلس شورای ملی از طرف مردم برگزیده می شوند و در حال حاضر تعداد نمایندگان مجلس شورای ملی 268 تن است.
اما عده نمایندگان مجلس سنا 60 تن است که 30 تن آنها را مردم انتخاب می کنند و به افراد این دسته سناتور انتخابی می گویند و 30 تن دیگر به فرمان شاهنشاه به عضویت مجلس سنا منصوب می شوند و به افراد این دسته سناتور انتصابی می گویند.
* انتخاب کلیه نمایندگان مجلسین به روش یک درجه ای و با رأی مستقیم و مخفی انجام می شود.
* اگر دو نماینده بطور مساوی رأی آورده بودند میان آن دو قرعه کشی می شود تا یک تن به عنوان نماینده به مجلس راه یابد.
* هردورۀ مجلسین چهارسال تمام از روز افتتاح مجلسین است.

چه کسانی می توانند رأی بدهند و انتخاب کنند؟

انتخاب کنندگان مجلسین سنا و شورای ملی باید این شرایط را داشته باشند:
1- تبعه ایران باشند.
2- برای شرکت در انتخابات مجلس شورای ملی بیست سال تمام و برای شرکت در انتخابات مجلس سنا 25 سال تمام داشته باشند.
3- اهل جائی باشند که در آنجا رأی می دهند و یا اینکه حداقل از 6 ماه پیش از انتخابات درآن محل ساکن شده باشند.

چه کسانی نمی توانند رأی بدهند و انتخاب کنند؟

این اشخاص نمی توانند در انتخابات مجلس شورای ملی رأی بدهند:
1- کسانی که در تحت ولایت یا قیمومت هستند مانند: بچه ها، دیوانه ها و کلیه کسانی که قانون برای آنها قیم تعیین کرده باشد.
2- اتباع کشورهای خارجی.
3- کسانی که از دین مبین اسلام خارج شده اند و خروجشان از نظر شرعی به ثبوت رسیده است.
4- ورشکستگان، گدایان، کسانی که به وسایل نامشروع امرار معاش می کنند، مرتکبین به قتل، سرقت و جرم های دیگر از درجه جنحه و جنایت.
5- کسانی که بر ضد اساس حکومت ملی و استقلال مملکت قیام و اقدام کرده اند.

افراد زیر هم بواسطه شغل و مقام خود از حق انتخاب کردن محرومند:
1- کلیه افسران و درجه داران و سربازان ارتش شاهنشاهی مادام که در خدمت ارتش هستند، به استثنای کسانی که درجات افتخاری نظامی دارند.
2- افسران، درجه داران و افراد شهربانی و ژاندارمری کل کشور در محلی که خدمت می کنند.

این اشخاص نمی توانند در انتخابات مجلس سنا رأی بدهند:

1- کسانی که در تحت ولایت یا قیمومت باشند.
2 – کسانی که به مجازات جنائی یا به مجازات جنحه یا محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده و هنوز اعاده حیثبت نکرده اند.
3 -افراد و افسران ارتش زمینی و دریائی و هوائی و افراد و افسران شهربانی و ژاندارمری به استثنای افسران بازنشسته.

چه کسانی می توانند انتخاب شوند؟

این اشخاص می توانند به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شوند:
1- متدین به دین اسلام باشند مگر اهل دیانت از نمایندگان ملل متنوعه (مسیحی و زردشتی و کلیمی).
2- تبعه ایران باشند.
3- خط و سواد فارسی به اندازه کافی داشته باشند.
4- در محل انتخاب معروف باشند.
5- سن ایشان کمتر از سی و یا زیادتر از هفتاد نباشد.
6- معروف به امانت و درستکاری باشند.

این اشخاص می توانند به نمایندگی مجلس سنا انتخاب شوند:
1- تبعه ایران باشند.
2- در محل انتخاب خود معروف یا اهل محل باشند.
3- سن آنها کمتر از چهل سال نباشد.
4- معروف به امانت و درستکاری بوده و در امور کشور بصیر باشند.
5- مسلمان باشند مگر یکنفر که ممکن است از اقلیت های مذهبی (زردشتی، کلیمی، مسیحی) باشد.

به علاوه اشخاصی که بنمایندگی مجلس سنا انتخاب می شوند باید از یکی از طبقات زیر باشند:
1- ازعلمای طراز اول باشند.
2- لااقل سه دوره سابقه نمایندگی مجلس شورای ملی را داشته باشند.
3- به مقام وزارت، سفارت کبری، استانداری رسیده باشند.
4- به ریاست یا دادستانی یا ریاست شعبه دیوان کشور رسیده باشند و لااقل 20 سال سابقه خدمت قضائی داشته باشند.
5- از امرای بازنشسته ارتش (سرتیپ، سرلشگر، سپهبد، ارتشبد) باشند.
6- از استادانی باشند که لااقل ده سال سابقه استادی داشته باشند.
7- به مقام وزیرمختاری یا کفالت یا معاونت وزارت خانه رسیده و لااقل 20 سال سابقه خدمت داشته باشند.
8- مالکین و تجاری که لااقل سالانه -500000 (پانصدهزار ریال) مالیات مستقیم بدهند.
9- وکلای پایه یک دادگستری بشرط داشتن لااقل پانزده سال سابقه وکالت اگر گواهی نامه دکتری داشته باشند و الا با داشتن بیست سال سابقه خدمت قضائی یا وکالت.

چه کسانی نمی توانند انتخاب شوند؟

این اشخاص نمی توانند به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شوند:
1- شاهزادگان بلافصل خاندان سلطنت.
2- اتباع خارجی.
3- افسران و افراد ارتش شاهنشاهی و ژاندارمری و شهربانی در حال خدمت به استثنای افسران افتخاری.
4- کلیه مأموران دولت در حوزه مأموریت خود، دیگر مأموران دولت بشرط آنکه پس از انتخاب برای مدت نمایندگی از شغل خود استعفا دهند می توانند انتخاب شوند.
5- وزراء و معاونین شاغل در موقع انتخابات.
6- ورشکستگان، مرتکبین قتل و سرقت و سایر مقصرینی که مستوجب حدود اسلامی شده اند.
7- متجاهرین به فسق و اشخاصی که فساد عقیده دینی و خروجشان از دین حنیف اسلام ثابت شده یا مشهور و شایع شده باشد.
8- مقصرین سیاسی که برضد اساس حکومت ملی و استقلال مملکت قیام و اقدام کرده اند.

این اشخاص نمی توانند به نمایندگی مجلس سنا انتخاب شوند:
1- مأمورین دولت در قلمرو مأموریت خود.
2- کسانی که به مجازات جنایی و یا به مجازات جنحه یا محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده باشند ولو با اعاده حیثیت.
3- کسانی که تحت قیمومت یا ولایت هستند.

مقدمات انتخابات چطور فراهم می شود؟

وقتی وزارت کشور برای اجرای فرمان مطاع شاهانه تصمیم به انجام انتخابات گرفت دستور تعیین انجمن نظارت مرکزی را صادر می کند انجمن نظارت مرکزی برای نظارت بر امر انتخابات تشکیل می شود تا این کار بخوبی صورت گیرد و باید دانست که این انجمن مسئولیت مهم حفظ حقوق انتخاباتی افراد را برعهده دارد.

چطور کارت انتخاباتی می گیریم؟

وقتی انجمن نظارت مرکزی تعیین شد بلافاصله اطلاعیه ای صادر می کند که درآن این مطالب گنجانیده شده است.
1- محل انجمن کجاست؟ تعرفه یا کارت انتخاباتی یا کارت الکترال چه موقع داده می شود؟
2- شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان چیست؟
3- کارت انتخاباتی را چطور می دهند؟ و چگونه باید برای دریافت کارت ثبت نام کرد؟
4- چگونه باید رأی داد؟
5- درآن حوزه چند نماینده باید انتخاب شود؟

کارت انتخاباتی چیست؟

گفتیم که رأی دهنده باید دارای شرایط قانونی باشد. پس در قدم اول باید روشن گردد که داوطلب رأی دادن دارای شرایط قانونی هست یا نه؟
و چون عده رأی دهندگان زیاد است و اثبات این موضوع در باره فرد فرد ایشان دقت و وقت کافی می خواهد لهذا لااقل 15 روز قبل از روز رأی گیری در هرحوزه ثبت احوال مراکزی برای ثبت نام و صدور کارت انتخاباتی تعیین و آگهی می شود.
در طی این مدت رأی دهندگان باید با در دست داشتن شناسنامه به یکی از این مراکز مراجعه کنند.
در هریک از مراکز مزبور نماینده ثبت احوال و دو نفر معتمد محلی که باسواد باشند به وضع رأی دهنده رسیدگی کرده و چنانچه واجد شرایط باشد نام او را در دفاتر مخصوص ثبت می کنند و به او کارت انتخاباتی می دهند.
پس کارت انتخاباتی، گواهینامه ایست که بدست رأی دهندگان داده می شود و نمودار آنست که دارنده ورقه، واجد شرایط رأی دادن است.
این کار از پیش با فرصت کافی انجام می شود تا در موقع رأی گیری که در سراسر کشور همزمان و در طی یک روز معین انجام می شود رأی دهندگان بتوانند در انتخابات شرکت کرده و با ارائه کارت انتخاباتی خود در حضور انجمن نظارت به هرکس مایلند رأی بدهند.

چطور رأی می دهیم؟

– انتخابات مجلسین در تمام کشور در یک روز انجام می شود. در این روز کسانی که قبلاً کارت انتخاباتی گرفته اند به پای صندوق ها می روند و رأی می دهند کسانی که قبلاً کارت انتخاباتی نگرفته اند از رأی دادن محروم می شوند.
– قبل از شروع رأی گیری رئیس انجمن نظارت صندوق رأی را باز می کند خالی بودن آن را به همه حاضران نشان می دهد بعد در صندوق را می بندد و لاک و مهر می کند بطوری که فقط شکافی برای انداختن ورقه رأی در آن وجود خواهد داشت.
– کسانی که برای رأی دادن می آیند باید رأی خود را روی ورقه مخصوص بنویسند و آن را پیچیده و با خود داشته باشند.
– رأی هرکس مخفی است و کسی حق ندارد بپرسد که در ورقه رأی نام چه کس یا کسانی نوشته شده است.
– رأی دهندگان با ارائه کارت انتخاباتی ورقه رأی خود را در حضور نظار به صندوق می اندازند و کارت انتخاباتی را به منشی انجمن می دهند تا باطل کند و بعد خارج می شوند.

چطور رأی را می خوانند؟

– پس از تمام شدن رأی گیری رئیس انجمن نظارت جعبه رأی را باز می کند و اوراق رأی را بیرون می آورد.
– منشی انجمن و یکی دیگر از اعضای انجمن تعداد آراء داخل صندوق را با تعداد کارت های ارائه شده تطبیق می کند تعداد رأی داخل صندوق نباید بیشتر از تعداد کارت های انتخاباتی ارائه شده باشد.
– یکی از افراد انجمن رأی را با صدای بلند می خواند و دیگری آن را بازبینی می کند و سه نفر آن را در دفترها می نویسند.
– ورقه هائی که سفید است یا خوانا نیست یا به نظر مخدوش می رسد بحساب نمی آید و ضمیمه پرونده می شود.
– پس از آنکه خواندن رأی تمام شد رئیس انجمن نتیجه انتخابات محل را اعلام می کند.
– انجمن نظارت صورت جلسه را تهیه و امضاء می کند و فرماندار اسامی نماینده یا نمایندگانی را که انتخاب شده اند پس از اتمام انتخابات اعلام می کند. باید توجه داشت که با افزایش جمعیت و لزوم اتمام انتخابات در یک روز اخیراً در همه کشورهای دنیا برای محاسبه و شمارش آراء از ماشین های الکترونیکی استفاده می شود، حسن این امر آنست که جلو هر اشتباهی گرفته می شود ولی در ایران هنوز این کار معمول نشده است.

اگر کسی شکایت داشت

– اگر در بین انتخاب کنندگان یا انتخاب شوندگان کس یا کسانی از انتخابات شکایت داشتند این شکایت مانع از انجام انتخابات نخواهد شد. ولی شرح آن شکایت باید صورت مجلس شود.
– انجمن نظارت تا یک هفته بعد از پایان انتخابات شکایات را می پذیرد و پس از آن به پذیرفتن شکایات خاتمه می دهد. رسیدگی به شکایات باید ظرف یک هفته تمام شود و در غیر این صورت درحالی که شکایتی درکار نباشد اعتبار نامه صادرمی کند.
– اگر کسی از انجمن نظارت شکایت داشت شکایت خود را پس از افتتاح مجلس شورای ملی به مجلس تسلیم می دارد.
– کسانی حق شکایت دارند که از حق انتخاب کردن محروم نباشند.
انتخاباتی که با تهدید یا تطمیع صورت گیرد اژ درجه اعتبار ساقط است و تهدید کننده یا تطمیع کننده به سه ماه تا یکسال حبس محکوم می شود و از یک تا دو دوره از حق انتخاب محروم می گردد.

این بود خلا صه ای از حقوق انتخاباتی شما که بربان ساده برایتان نوشته شده است تا همه با خواندن و با شرکت فعالانه درامر انتخابات وظیفه ملی و میهنی خود را انجام دهید.